Weekendje in de Cariboo

Afgelopen weekend was het hier Labour Day weekend en dat betekent een vrije dag op maandag. We zijn nog weer eens bij een van de plekken wezen kijken waar we in juni ook al eens waren geweest: Cariboo Lake. Afgelopen vrijdag zijn we vertrokken, want het is best een eind rijden. Eerst zijn we naar Williams Lake gegaan om bij het Cariboo Regional District na te vragen of er plannen zijn voor het gebied bij Cariboo Lake en of de bestemming klopt met wat de makelaar zegt. Die bestemming bleek inderdaad een beetje anders dan gedacht, dus de trip naar Williams Lake was heel goed geweest. Op de informatie folder van de makelaar staat dat het bestemming C2 (Tourist Commercial) is en dat betekent dat je er bijna alles mee mag doen wat met toesrisme te maken heeft: camping, huisjes, restaurant etc. Het blijkt nu dat het terrein de bestemming C2-3 heeft, wat redelijke beperkingen geeft, want je mag er 6 huisjes hebben om te verhuren en een lodge (geen camping dus). De planoloog van het district vertelde wel dat het niet zo moeilijk zou zijn om een bestemmings wijziging door te voeren. Temeer, omdat er geen buren zijn die bezwaar kunnen aantekenen.
Toen we daar klaar waren zijn we naar de recreatie site gereden waar we wilden kamperen - aan hetzelfde meer waar het terreinn te koop staat waar we wilden kijken en daar recht tegenover. Helaas waren alle zes plekken al bezet. Wel een goed teken dat er in dat gebied nog redelijk wat mensen komen begin september. We zijn toen terug gereden, naar het begin van het meer, waar het overgaat in een rivier en hebben via een smal weggetje een plekje gevonden direct aan de rivier. We hebben in de auto geslapen. Wel een beetje krap, maar droog en warm. De volgende morgen begon koud en zonning; al gauw kwamen er grotere wolken en hadden we af en toe een bui. Net als de vrijdag trouwens. Nadat we alles weer hadden ingepakt, zijn we naar het terrein gegaan wat te koop staat. De makelaar wilde niet komen en had via de e-mail laten weten dat degene die daar voor het onderhoud zorgt er wel zou zijn om onze vragen te beantwoorden. Dat was dus niet het geval. Maar goed, we hebben gewoon rondgelopen en hier en daar wat deuren open gemaakt om naar binnen te kijken en foto's te maken. Er staan nu ongeveer 6 cabins op het terrein in verschillende staat van onderhoud. Verder nog een heel groot huis waar we niks mee kunnen, omdat het heel erg hokkerig is, een grote werkschuur die wel in redelijke staat verkeert en nog wat kleine hokjes/gebouwtjes waar we ook niet echt iets mee zouden kunnen.
Uiteindelijk vonden we toch nog iemand op het terrein, maar die man was er alleen voor het weekend. Gelukkig wist hij wel een hoop te vertellen over het terrein en de omgeving, dus dat was wel handig. Hij heeft direct naar het terrein een gedeelte waar hij de mineralen rechten voor heeft en naar goud zoekt. Van hem mochten we wel in een van de cabins overnachten. In eerste instantie wilden we dat wel doen, maar we hebben er toch maar vanaf gezien. Net toen we uit die cabin kwamen lopen, kwamen er nog weer andere mensen aan. Ook potentiele kopers. Er blijken wel vaker mensen te komen, maar de meesten zien het niet zitten om er wat van te maken. Ze willen iets waar ze direct in kunnen trekken en niks meer aan hoeven te doen. Nou, dat is dit echt niet! We moeten het zelf ook nog even een beetje laten bezinken en nog eens goed berekenen en dan zien we wel of we een bod doen. Dat bod zal in ieder geval wel flink lager liggen dan de vraagprijs, die inmiddels al $100.000 naar beneden is gegaan. Het is namelijk een een zogenaamde court ordered sale, wat waarschijnlijk betekent dat de eigenaar failliet is; de bank wil er gewoon vanaf en accepteert waarschijnlijk een laag bod.
We hebben redelijk wat tijd genomen om goed rond te kijken en foto's te nemen. Op de weg terug zijn we nog even gestopt in Likely, een dorpje wat op ongeveer 35 tot 40 minuten rijden van het terein afligt. Likely ligt aan de Quesnel River en we zagen daar al flinke zalmen. De zalmentrek is namelijk weer begonnen en is groter dan ooit dit jaar. Omdat het al tegen het einde van de middag liep, hebben we in de buurt een plekje gevonden om te overnachten. We wilden eerst naar Quesnel Forks rijden, een verlaten goudzoekers plaatsje, maar de weg werd erg slecht en zelfs voor de Jeep wat lastig. We vonden een plek aan de rivier en hebben weer in de auto geslapen. Dat was maar goed ook, want 's nachts begon het te regenen en het is niet meer gestopt. Zondag ochtend hebben we alles weer ingepakt en zijn we richting huis gereden. De eerste twee uur of meer dat we reden regende het en daarna werd het droog gelukkig. Afgelopen nacht hebben we heerlijk in eigen bed geslapen. Na zo'n weekend waardeer je ook je douche, toilet en alle ruimte in huis weer wat meer!

Helaas was de baan die Peter gevonden had maar van korte duur: twee weken. Achteraf was het maar beter ook, want ze betaalden net zoveel als wat hij aan uitkering krijgt. Na dit lange weekend zijn de zomervakanties weer voorbij en hopelijk beginnen er nu weer wat bouwprojecten. Afwachten maar...

Vorige week werden we midden in de nacht nog een keer opgeschrikt door de brandweer sirenes. Eerst dacht ik zelf dat het heel ver weg was, want de sirenes hier zijn veel zachter dan in Nederland. Peter was wel z'n bed uit gegaan en vanaf ons balkon aan de voorkant kon hij de brand zien. Ik was er later ook nog even uitgeweest om te kijken. Er waren huizen in aanbouw in brand gestoken. Deze liggen in een ander deel van onze wijk, iets hogerop en we konden het dus goed zien. Bij ons achter is ook een start gemaakt met nieuwe huizen. Gelukkig is daar nog niks mee gebeurt.

Ik zal nog even wat foto's plaatsen van het afgelopen weekend.

Groetjes van Peter en Floortje