RIP Garfield 1991 - 2009

Dit stukje begint met verdrietig nieuws: afgelopen donderdag avond heb ik Garfield laten inslapen. Hij werd de laatste tijd erg mager, maar hij at en dronk nog steeds wel. De afgelopen dagen at hij steeds minder. Toen ik donderdag thuis kwam uit het werk lag hij maar wat in z'n mandje en zag hij er helemaal niet goed uit en dat was hetzelfde toen ik 's avonds bij taekwondo vandaan kwam. Ik wilde niet tot de volgende dag wachten om naar de dierenarts te gaan en ben toen maar meteen gegaan. De dierenarts vertelde me dat Garfield een tumor had zo groot als een golfbal. Ze zei dat de tumor als een sorrt parasiet werkt en dat al het eten en drinken wat'ie had binnen gekregen de afgelopen tijd naar de tumor was gegaan. Ze wilde nog best proberen om wat voor hem te doen, maar vertelde dat het misschien nog enkele maanden zou zijn, dus wilde ik hem liever uit z'n lijden verlossen. Het arme dier had ook geen leven meer zo. Ik heb hem in een heel net doosje, wat er eigenlijk uitzag als een soort grafkistje, meegekregen en Peter heeft hem vrijdag in de tuin begraven. Al hebben we nog drie andere katten, toch is het vreemd dat Garfield er niet meer is, maar goed 18 jaar is een hele respectabele leeftijd voor een kat.

Peter heeft de afgelopen paar weken avond diensten moeten werken, omdat ze in twee ploegen gingen. Dat was niet zo leuk, maar niks aan te doen. Hij begon om 3 uur in de middag tot zo'n beetje middernacht en op vrijdag wat korter. Ik ging steeds tussen de middag naar huis om thuis te eten en dan zagen we elkaar tenminste nog al is het maar ½ uur ander zie je elkaar dus door de week niet, want als ik naar m'n werk ging dan sliep Peter nog en als hij thuis kwam sliep ik. Gelukkig gaat hij vanaf maandag gewoon weer dagdiensten doen. Hij heeft het geluk dat hij een cursus heeft gevolgd om liften waarmee ze werken te mogen bedienen en de meeste mensen van de dagploeg mogen dat niet.

Vorige week waren Peter zijn ouders hier en dat was erg gezellig. Hij had toen de hele week vrij. Ikzelf had de vrijdag vrij en op die dag zijn we wezen opaal zoeken. dat was wel grappig om te doen. De man die dat organiseert (Bill) heeft in eerste instantie naar goud gezocht in dat gebied, maar vond geen goud, maar opaal en heeft toen het gebied gekocht. Hij heeft de bovenste laag waar hij niks aan had afgegraven en iets lager op de berg gedumpt. Dat is het deel waar de opaalzoeker zoals wij doorheen gaan. Hij zelf zoekt in het andere gedeelte en vindt daar behoorlijke stukken die zijn zoon verwerkt tot sieraden. We hebben niet echt veel opaal gevonden, maar wel wat mooie stenen. Op een gegeven ogenblik wees Bill me op een klein glinsterdingetje in een steen en zei dat ik die maar moest oprapen en ja hoor daar zat een mooi stukje opaal en dat mochten we meenemen. Peter zijn ouders hebben onze basement ingewijd, althans de slaapkamer de badkamer was al ingewijd door Baxter, want die hebben we daan een aantal keren in bad gedaan. Er zijn nog steeds een aantal dingen die moeten gebeuren in de basement, maar dat komt wel een keer. Nu doen we het even rustig aan en dat is ook wel lekker. Over twee weken gaan we voor een lang weekend naar Coulee in Washington en daar ontmoeten we Peter zijn ouders weer. We hebben daar een stacaravan gehuurd. Het is dichtbij waar we vorig jaar al eens geweest zijn en dat is een mooi gebied. Daaran rijden we met z'n allen terug naar ons huis en dan blijven ze hier nog een aantal dagen.
Zo, dit is het wel weer.
Groetjes van Peter en Floortje